پانتئون ایتالیا

چرا باید بری ؟!
معبد خیره کننده 2000 ساله که اکنون به یک کلیسا تبدیل شده است، پانتئون بهترین اثر حفظ شده از بناهای باستانی رم و یکی از تأثیرگذارترین ساختمان ها در جهان غرب است. این معبد که توسط هادریان بر روی معبد اولیه مارکوس آگریپا در سال 27 قبل از میلاد ساخته شد، از حدود سال 125 پس از میلاد پابرجا بوده است. و در حالی که نمای بیرونی خاکستری رنگ آن ممکن است به سن خود به نظر برسد، هنوز هم تجربه منحصر به فرد و هیجان انگیزی است که از درهای بزرگ برنزی آن عبور کنید و به بزرگترین گنبد بتنی غیر مسلح که تا کنون ساخته شده است خیره شوید.
وسیع است و وقتی به گنبد رکوردشکنی که بالای سرتان اوج می‌گیرد نگاه کنید، احساس کوچکی خواهید کرد. شفت‌های نوری که از طریق چشم‌های مرکزی (دهانه مدور در راس گنبد) به داخل می‌آیند و مقبره‌های سلطنتی را که در فضای داخلی پوشیده از مرمر قرار گرفته‌اند، به این اثر می‌افزایند.

با طراحی انقلابی خود، این معبد الهام بخش به عنوان یک طرح معماری برای هزاران سال خدمت کرده است.

تاریخ
برای قرن‌ها، کتیبه‌ای که در زیر آن سنگ نوشته بود – «M:AGRIPPA.L.F.COS.TERTIUM.FECIT» یا «مارکوس آگریپا، پسر لوسیوس، در سومین کنسولگری خود این بنا را ساخت» – محققان را به این فکر واداشت که ساختمان فعلی، ساختمان اصلی آگریپا است. معبد با این حال، کاوش‌های قرن نوزدهم آثاری از معبد قبلی را نشان داد و مورخان متوجه شدند که هادریان به سادگی کتیبه اصلی آگریپا را نگه داشته است.

معبد هادریان به خدایان کلاسیک وقف شده بود - از این رو نام پانتئون، مشتق شده از کلمات یونانی پان (همه) و تئوس (خدا) - اما در سال 608 پس از میلاد، به عنوان یک کلیسای مسیحی تقدیس شد و اکنون به طور رسمی به عنوان کلیسای مسیحی شناخته می شود. بازیلیکا دی سانتا ماریا آگهی شهدا.

به لطف این تقدیس، از بدترین غارت های قرون وسطایی که بسیاری از ساختمان های باستانی روم را تقریباً به فرسوده تبدیل کرد، در امان ماند. اما کاملاً سالم نماند - کاشی‌های سقف طلاکاری شده برنز آن برداشته شد و برنینی از برنز رواق برای بالداچین خود در کلیسای سنت پیتر استفاده کرد. نمای بیرونی آن منظره ای عظیم با 16 ستون کورنتی است که هر کدام 39 فوت (11.8 متر) ارتفاع دارند و هر کدام از یک بلوک گرانیت مصری ساخته شده اند و از یک پایه مثلثی شکل پشتیبانی می کنند. پرچ‌ها و سوراخ‌های آجرکاری نشان می‌دهد که پانل‌های روکش مرمر اصلی کجا برداشته شده‌اند.

در طول دوره رنسانس، این ساختمان بسیار مورد مطالعه قرار گرفت - برونلسکی از آن به عنوان الهام بخش گنبد خود در فلورانس استفاده کرد - و به یک اتاق دفن مهم تبدیل شد. در فضای داخلی پوشیده از سنگ مرمر غار، مقبره هنرمند رافائل، در کنار پادشاهان ویتوریو امانوئل دوم و اومبرتو اول را خواهید دید.